Insulinooporność dotyka coraz większej ilości osób. Jest to schorzenie, które jest bezpośrednią przyczyną stanu przedcukrzycowego oraz cukrzycy typu 2. Zdiagnozowanie insulinooporności jest sygnałem, że czas wprowadzić do swojego życia bardzo ważne zmiany. Jakie? Podpowiadamy w poniższym wpisie. Zapraszamy do lektury!
Przeczytaj też: https://spragnienilata.pl/insulinoodpornosc-porady/
Jak okiełznać insulinooporność dietą?
Są dwa sposoby na to, aby poradzić sobie z insulinoopornością i oba muszą iść ze sobą w parze, aby przyniosły rezultaty. Pierwszy z nich to odpowiednia dieta. Drugi aktywność fizyczna.
Jeśli chodzi o dietę dla osoby, która zmaga się z insulinoopornością, przede wszystkim powinna ona być oparta na produktach, które są nieprzetworzone. Z diety należy więc wykluczyć białe pieczywo, makarony, ryż, napoje gazowane i wysokosłodzone napoje niegazowane. W diecie nie powinno również być żadnych tłuszczów nasyconych. Co natomiast można jeść? Przede wszystkim warzywa. W każdej formie i postaci, choć najlepsze są surowe, gotowane na parze, ewentualnie pieczone. Niskokaloryczne i ubogie w węglowodany pomagają w utrzymaniu prawidłowego poziomu cukru we krwi. Po jakie warzywa warto więc sięgnąć? Pomidory, szparagi, zielona fasola szparagowa, marchewka, papryka w każdym kolorze, szpinak, sałata, kapusta, jarmuż powinny jeszcze dziś znaleźć się na stole każdej osoby, która zmaga się z insulinoopornością.
Ponadto dietę można urozmaicić owocami. Nie powinno w niej również zabraknąć zdrowych tłuszczów, niskotłuszczowego nabiału, produktów bogatych w błonnik, a także ryb i owoców morza.
Insulinooporność a aktywność fizyczna
Otyłość i nadwaga są największym wrogiem osób zmagających się z insulinoopornością. Nie można sobie więc na nie pozwolić, a jeśli już na nie cierpimy, czas wziąć się do ciężkiej pracy. Przed nadwagą uchroni nas aktywność fizyczna. Ruch to zdrowie, zarówno dla ciała, jak i dla ducha nie należy więc z niego rezygnować. Aktywność fizyczną możemy i powinniśmy dostosować do naszych fizycznych i kondycyjnych możliwości. Na początek wystarczą codzienne, kilkudziesięciominutowe spacery. Ważne, aby wpaść w taki rytm, wyrobić sobie nawyk codziennego ruszania się. Wówczas mamy gwarancję, że gdy zechcemy przyspieszyć tempo spacerów i zamienić je na przykład na marszobiegi, będziemy już do tego dobrze kondycyjnie przygotowani i nie narazimy się na szybką utratę motywacji lub też po prostu niepotrzebną kontuzję.
Zobacz też: https://spragnienilata.pl/insulinoodpornosc-porady/
